OOOLA ! Existen diferentes versións de ti mesmo. Co tempo as de coñecer algunhas delas. As mellores ou as peores estaran sempre ao alcance da tua man, mais chegarás por diferentes camiños. Se estas nunha encrucillada e non sabes cara onda ir, prestalle oidos á intuición. Ela che servira como o mellor dos mapas.
LEIRE E AILIN. OUREIRAS DE FOXADOS. Acuarelas/papel. FRAGAS DO EUME. Acuarelas/papel. NOEMI. Acuarelas/papel. NOEMI POSANDO. acuarelas. GUILLERMO. Acuarelas/papel.MARIA. Acuarelas/papel. EL DUENDE DE JUANILLO. Acurelas. SESE. Acuarelas/papel.RAPARIGA DE NOICELA. Acuarelas/papel. O MEU SOBRIÑO XA NON CREE OS CONTOS DO TITO. Acuarela/papel. ESCOTA. HIJA DE AKHENATON Y MATRIARCA DEL PUEBLO GAELICO. Acurelas/papel.
Cando coñecín a Juan eu xa sabía quen era. Traballou con Ridley Scott nunha película na que Eva Green estaba gloriosa. El era un dos últimos teitadores do vello continente. O seu oficio, teitar, ben sendo una reliquia nos nosos días, pois xa niguén pon teito de palla na sua casa, e por iso o…
Vou intentarvos describir dun xeito sinxelo como é o proceso de teitado da palloza do Quico, a máis grande das que ainda quedan no Cebreiro. A comezos do Lugnasa marchei cara ela onde Juan tentou de explicarme o mellor que sabía do seu oficio, mais o certo e que nin Juan era o mellor dos…
Deixademe que vos conte algo da maxia que ten o Cebreiro. Houbo unha noite na que todo semellaba normal pero á vez non o era. Eu non daba acougado na miña choza, así que marchei dar unha volta. Parecía non quedar ninguén nesta aldea tan afeita a ver o paso cotián de viaxeiros e pelegríns.…
O verán non dura moito no Cebreiro, a mediados de setembro xa comeza a dar mostras de esgotamento e eu tamén xuzguei ter suficiente co aprendido hasta aquí. – Non estarás pensando en marchar agora que queda o mellor, espetoume Juan. – Non ves que xa somos un equipo! engadíu Santos. – Pois non,…
No derradeiro mes do ano o tempo convertiuse no principal protagonista. A tregua que nos concedera tiña trampa, nos días de sol, as xeadas á maña eran fabulosas. impedindonos traballar ata que o sol tocaba as pallas. No lado suroeste do teito onde nos estábamos eso sucedía ben entrada a mañanciña. Namentres, semellaba…
Andiven estes dias por Santa Mariña, onde teño alguns amigos que se criaron entre cons e salitre, coa mirada sempre cara o mar. Naquela terra esgrevía, tan brava coma fermosa, está o corazón da Costa da Morte, e naquelas beiras minimas, arrincoadas entre os penedos da Serra Forcada e o peito do batente mar sobreviven os…
Siruela A comienzos de la edad del hierro una comitiva real remontó el cauce del rio Anas desde las playas mas meridionales de Iberia con un doble propósito: entregar a una princesa Gaelica en matrimonio como…
Teño un bo amigo co cal tiña unha conta pendente dende que abrira na cidade vella de Vigo un local ben chulo, de nome “A BURLA NEGRA”. Pediume que lle fixera algo pra colgar na parede coma homenaxe o ultimo pirata do Atlantico de nome coñecido: Benito Soto, natural de Pontevedra e morto na forca…
Levo xa algún tempo que veño con ganas de pintar os meus ancestros os Brigantes. Ese foi o nome que se deron a si mesmos os Arthabros, (a tribo dos barcos de pedra) dos que xa vos teño falado noutras partes deste blog. Artabro. oleo/tea Pero denantes de todo poucas cosas me gustan mais…
Mi relación con el fenómeno urbano que me ha tocado vivir es ambigua y contradictoria. La ciudad en si misma no me gusta, sin embargo Coruña se soporta y a veces hasta se ama, precisamente por todo aquello que no es ciudad pero que está en ella, como el mar que la abraza, el viento…
Os Artabros foron unha tribu celta Gaelica que habitou na idade de ferro o noroeste da provincia da Coruña. O seu nome traducido do idioma gaelico significa Barcos de Pedra (ver artículo). Con esta pintura fago unha homenaxe os vencellos que perduran entre os Artabros de antes e os meus compañeiros do clube de montaña…
ROSA NEGRA La rosa mas hermosa del jardín de las musas no tiene color. Es negra. Negra como la noche de alas negras. Negra como la muerte cuando llega. Negra como el balcón de sus dos pupilas inmensas. ¿Que tendrá esta rosa que luce discreta, desde el solitario rincón de su silencio apartada de las…
La cruz en el camino. El pino abatido al borde del abismo. El viento que azota las hierbas en los páramos. La oscuridad que todo lo cambia. El espanto ante la vida en el reino de un sol que agoniza. Son las miserias de los hombres las devilidades de aquellos dioses que juzgan nuestros destinos.…
Toda pintura puede ser un objeto más o menos bello según que criterio, que persona o que cultura lo valore. A día de hoy, la disposición de color sobre una superficie es susceptible de ser tomada por una obra de arte al igual que cualquier otro acto cuya motivación persiga una “finalidad artística”. Pero además…
MADREDEUS Oleo/tela. 210 cm. x 100 cm. BRIGANTIA Oleo / tabla. 200 cm. x 100 cm. EROS Algunos sostienen que Eros, salido del huevo del mundo, fue el primer Dios, pues sin él no podría haber nacido ningún otro. Lo consideran contemperoáneo de la Madre Tierra y Tártaro, y niegan que…
Unha fermosa mañá dos comezos de xuño, Ión, o noso pastor, dormita confiado mentras o pánfilo improvisa as súas melodías, dis que de amor. Sumido nas súas cabilacións o neno escravo pregúntase pola razón do seu destino planeando zicais unha futura venganza daqueles que queimaron a súa vila e con ela a tódolos seus habitantes excepto…
Sesín é un regato mentireiro e cantarín que peitea súas augas o Eume. No máis recondito do Németon, rodeando ó outerio rochoso onde se encontra o mosteiro de San Xoán de Caaveiro, a luz filtrase velada entre a bóveda da fraga, quebrando cos reflexos da auga a escura serenidade deste río sempre adolescente. E entre…
Pouco teño que dicir desta pintura que fixen ai tempo, Por sorte e por desgracia xa non me pertence…
No extremo confín da península ibérica hai outro finisterre que non é Fisterra. Se gustades das paisaxes bravas, dos abismos que abre o mar entre as rochas cando se sabe dono dos horizontes, da humildade das flores do toxo ou da herba namoradeira espallada entre monumentais bolos de granito, Touriñán ten algo que vos amosar.…
Algunhas persoas curiosas cando ven o que pinto adoitan preguntarme, ¿pero esto como o fas, o imaxinas? Ben, é un pouco mas complexo, contestolles, pero si, a imaxinacion e a inspiracion van a miudo da man. Se gustades, vouvos contar dunha forma moi resumida como foi o proceso creativo desta pintura que vedes, pero xa…
Levaba xa algún tempo enredado nunha lectura polo miudo do Lheabor Gabhala Eirean, ou o Libro das invasións de Irlanda, centrado particularmente no tocante os Milesios (capítulo XI da edición de Ramón Sainero) pero de certo que non me atrevía a tocar un retrato dunha personaxe tan senlleira coma a de Breoghán. Facerlle xustiza a…